Ο άνεμος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου «φυσάει» -κιόλας- ούριος για τους συμβασιούχους στα ελληνικά δικαστήρια. Η πρώτη θετική απόφαση αφορά τέσσερις συμβασιούχους της Αγροτικής Τράπεζας και έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί εκδικάστηκε στον Αρειο Πάγο (στο Β2 Τμήμα) και βρίσκεται σε ευθεία γραμμή και σύμπλευση με την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Η απόφαση φέρει τον αριθμό 743/2009 και είναι ευνοϊκή για τους εργαζομένους, αφού απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης της Αγροτικής Τράπεζας που υποβλήθηκε κατά προηγούμενης απόφασης που είχε δικαιώσει τους εργαζομένους.
Ετσι, ο νομικός χαρακτηρισμός της εργασιακής σχέσης θα κριθεί από τα πολιτικά δικαστήρια αντίθετα με τα όσα έχει στο παρελθόν αποφασίσει η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Η διαφορά πλέον είναι ότι με βάση την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν υφίσταται συνταγματική απαγόρευση όσον αφορά την αναγνώριση της σχέσης εργασίας και τη μετατροπή της, κι είναι στην κρίση των δικαστών να αποφανθούν εάν καλύπτονται πάγιες και διαρκείς ανάγκες και αν με βάση τις συμβάσεις έργου υποκρύπτεται σύμβαση αορίστου χρόνου με τη γνώριμη καταχρηστική τακτική σε βάρος του εργαζομένου. Υπέρ των εργαζόμενων συμβασιούχων επίσης πρέπει να προστεθεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αναγνωρίζει ως ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο τον νόμο 2112 που υφίσταται στην Ελλάδα από το 1920 κι αποτελεί προστατευτική δικλίδα για την προστασία των εργαζομένων που απασχολούνται από εργοδότες με συμβάσεις έργου.
Σε πλήρη σύμπλευση με όλα αυτά ήταν και η απόφαση του Αρείου Πάγου 18/2006, δηλώνει το μέλος του διοικητικού συμβουλίου των Ελλήνων Εργατολόγων Χρήστος Νικολουτσόπουλος, που ανατράπηκε στην πράξη με την παρέμβαση Κεδίκογλου-Σανιδά. Η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου αποτελεί την ανατροπή... της ανατροπής, συμπληρώνει και ζητεί να υπάρξει πολιτική λύση μετά τα νέα δεδομένα για να μην υποχρεωθούν οι συμβασιούχοι να αναζητήσουν δικαστική προστασία.
Τους εργαζομένους της Αγροτικής υποστήριξαν στον Αρειο Πάγο οι Δημήτριος και Αθανάσιος Κούρεντας, οι οποίοι υπογραμμίζουν: "Η απόφαση αυτή του Αρείου Πάγου, σύμφωνη και με τη θετική εξέλιξη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, έρχεται να δικαιώσει τον αγώνα χιλιάδων εργαζομένων που αναζητούν ενώπιον των δικαστηρίων το αυτονόητο: την αποτροπή από την εκάστοτε κυβέρνηση της καταχρήσεως των διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Η θεαματική αυτή αλλαγή της νομολογίας του Αρείου Πάγου ανοίγει τον δρόμο για την οριστική λύση του θέματος, όχι μόνον των εργαζομένων εκείνων που εκκρεμεί η υπόθεσή τους ενώπιον των δικαστηρίων, αλλά και εκείνων που δικαιώθηκαν με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες είτε δεν εκτελέστηκαν από τη διοίκηση (με αφορμή την τελευταία απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου) είτε εκτελέστηκαν, πλην όμως οι εκάστοτε επίτροποι αρνήθηκαν την πληρωμή των χρηματικών ενταλμάτων με αφορμή την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου."
Μεγάλες ομάδες συμβασιούχων που υφίστανται την καταχρηστική σε βάρος τους χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου έργου υπάρχουν διάσπαρτες στον δημόσιο τομέα. Το μεγαλύτερο μέρος τους με ποικιλία όμως όρων και προϋποθέσεων εργασίας είναι περίπου 20.000 εργαζόμενοι στους δήμους και τις δημοτικές επιχειρήσεις.
- 5.500 πυροσβέστες εργάζονται με συμβάσεις έργου δέκα και δεκαπέντε χρόνια χωρίς ακόμα να έχουν τακτοποιηθεί παρά τις περί αντιθέτου υποσχέσεις των αρμοδίων.
- 5.000 υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού που με ειδική ρύθμιση που ψηφίστηκε στη Βουλή παρατάθηκε η σύμβασή τους μέχρι το τέλος του χρόνου, ύστερα από τις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησαν αποκλείοντας τον χώρο της Ακρόπολης.
- 1.000 άτομα στον ΟΠΑΠ και 700 στον Ιππόδρομο (ΟΔΙΕ), οι οποίοι έχουν πολλά χρόνια (ορισμένοι φτάνουν και τα 20 με 25 χρόνια εργασίας) συνάψει την «περίφημη» σύμβαση της μιας ημέρας που δεν τους αναγνωρίζει κανένα δικαίωμα.
