ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των ΕΛΛΗΝΩΝ του ΠΟΝΤΟΥ - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...

Την πατρίδαμ’ έχασα,
έκλαψα και πόνεσα.
Λύουμαι κι’αρόθυμο, όι-όι
ν’ ανασπάλω κι’ επορώ.

Τά ταφία μ’ έχασα
ντ’ έθαψα κι’ ενέσπαλα.
Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι-όι
και ΄ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ.

Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι-όι
επέμναν ακρόνυχτα .

Μίαν κι’ άλλο ΄σην ζωή μ’
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’.
Νέροπον ας έπινα, όι-όι
και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα.

ΕΙΜΑΙ ΠΟΝΤΙΑ και το ΕΧΩ ΚΑΜΑΡΙ.

Σήμερα ΟΛΟΙ οι Πόντιοι,
ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ
353.000 ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ.