2η Έκδοση - 2011
Του Εθελοντή Πυρονόμου Π.Σ.
Γεωργακόπουλου Αντρέα MSc.
1. Ακραία Συμπεριφορά Δασικών Πυρκαγιών - "καταιγίδα πυρκαγιάς"
(Extreme Wildfire Behavior - Firestorm)
2. Μέτρα Ασφάλειας
3. Διαδικασίες Έκτακτης Ανάγκης και Επιβίωσης
(α) Πληρώματα Πυροσβεστικών Οχημάτων.
(β) Πεζοπόρα τμήματα
(γ) Καταφύγιο στα κτίρια.
Οι δασικές πυρκαγιές είναι ένα φαινόμενο της φύσης, ξέρουμε ότι υπήρχαν για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια και θα υπάρχουν μάλλον και αλλά τόσα. Μετά από τόσα πολλά χρόνια τα δάση σε πολλές περιοχές της γης έχουν εξελιχθεί και χρειάζονται διαδοχικές πυρκαγιές μικρού έως μεσαίου μεγέθους (έρπουσες πυρκαγιές) για να ανανεώνεται το χώμα, για να καθαρίζονται τα υποστρώματα και για να ανοίγουν οι σπόροι διάφορων πυρογενών δέντρων βοηθώντας έτσι στην αναπαραγωγή τους. π.χ. Όπως κάποια είδη πεύκων και ευκαλύπτων.
Παραδοσιακά, οι άνθρωποι, κυρίως οι Ευρωπαίοι, πίστευαν (μέχρι πρόσφατα) ότι η δασική πυρκαγιά ήταν η καταστροφή του δάσους με αποτέλεσμα να κάνουν τα πάντα για να την σβήσουν. Οι προσπάθειες τους δεν ήταν και πολύ αποτελεσματικές μέχρι και πριν περίπου εκατό χρόνια, όπου η εξέλιξη στην τεχνολογία βοήθησε στο να αναπτυχθούν καινούργια μέσα που τελικώς χρησιμοποιήθηκαν και στην κατάσβεση δασικών πυρκαγιών. Από αυτό το σημείο και μετά άρχιζαν να αραιώνουν οι δασικές πυρκαγιές, επειδή οι άνθρωποι τις έλεγχαν αποτελεσματικά.
Οι διαδοχικές φυσικές δασικές πυρκαγιές που εκδηλώνονταν σε ένα δάσος κάθε δέκα χρόνια κατά μέσο όρο, σχεδόν μηδενίσθηκαν με αποτέλεσμα να υπάρχουν δάση που έχουν 20 και 40 χρόνια να καούν, και μερικά ακόμα περισσότερο. Επειδή ουσιαστικά ο άνθρωπος σταμάτησε αυτό το φυσικό και διαδοχικό φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών μικρής μέχρι μεσαίας έντασης, είχε σαν αποτέλεσμα δάση τα οποία δεν είχαν καεί για δεκάδες χρόνια να «γεράσουν».
Σε ένα γερασμένο δάσος δεν ανανεώνεται το χώμα, δεν υπάρχει καινούργια ζωή λόγω της έλλειψης ακτίνων του ηλίου επειδή το δάσος έχει γίνει πυκνό και δεν φτάνει αρκετό φως στο χώμα, τα κλαριά των δέντρων έχουν φτάσει αρκετά χαμηλά και σχεδόν ακουμπούν στο έδαφος και ίσως το χειρότερο είναι ότι δημιουργείται ένα στρώμα από πευκοβελόνες, φύλλα, κλαριά κλπ. πάνω από το χώμα, μην αφήνοντας αυτό να αναπνέει και αυξάνοντας κατά πολύ την ποσότητα καύσιμης ύλης σε παρά πολλούς τόνους ανά εκτάριο (Fuel Load = Tons per Hectare). Σε ένα πολύ γερασμένο δάσος αυτό το υπόστρωμα μπορεί να είναι και 30 εκατοστά !!!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ FIRE & RESCUE
Του Εθελοντή Πυρονόμου Π.Σ.
Γεωργακόπουλου Αντρέα MSc.
1. Ακραία Συμπεριφορά Δασικών Πυρκαγιών - "καταιγίδα πυρκαγιάς"
(Extreme Wildfire Behavior - Firestorm)
2. Μέτρα Ασφάλειας
3. Διαδικασίες Έκτακτης Ανάγκης και Επιβίωσης
(α) Πληρώματα Πυροσβεστικών Οχημάτων.
(β) Πεζοπόρα τμήματα
(γ) Καταφύγιο στα κτίρια.
Οι δασικές πυρκαγιές είναι ένα φαινόμενο της φύσης, ξέρουμε ότι υπήρχαν για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια και θα υπάρχουν μάλλον και αλλά τόσα. Μετά από τόσα πολλά χρόνια τα δάση σε πολλές περιοχές της γης έχουν εξελιχθεί και χρειάζονται διαδοχικές πυρκαγιές μικρού έως μεσαίου μεγέθους (έρπουσες πυρκαγιές) για να ανανεώνεται το χώμα, για να καθαρίζονται τα υποστρώματα και για να ανοίγουν οι σπόροι διάφορων πυρογενών δέντρων βοηθώντας έτσι στην αναπαραγωγή τους. π.χ. Όπως κάποια είδη πεύκων και ευκαλύπτων.
Παραδοσιακά, οι άνθρωποι, κυρίως οι Ευρωπαίοι, πίστευαν (μέχρι πρόσφατα) ότι η δασική πυρκαγιά ήταν η καταστροφή του δάσους με αποτέλεσμα να κάνουν τα πάντα για να την σβήσουν. Οι προσπάθειες τους δεν ήταν και πολύ αποτελεσματικές μέχρι και πριν περίπου εκατό χρόνια, όπου η εξέλιξη στην τεχνολογία βοήθησε στο να αναπτυχθούν καινούργια μέσα που τελικώς χρησιμοποιήθηκαν και στην κατάσβεση δασικών πυρκαγιών. Από αυτό το σημείο και μετά άρχιζαν να αραιώνουν οι δασικές πυρκαγιές, επειδή οι άνθρωποι τις έλεγχαν αποτελεσματικά.
Οι διαδοχικές φυσικές δασικές πυρκαγιές που εκδηλώνονταν σε ένα δάσος κάθε δέκα χρόνια κατά μέσο όρο, σχεδόν μηδενίσθηκαν με αποτέλεσμα να υπάρχουν δάση που έχουν 20 και 40 χρόνια να καούν, και μερικά ακόμα περισσότερο. Επειδή ουσιαστικά ο άνθρωπος σταμάτησε αυτό το φυσικό και διαδοχικό φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών μικρής μέχρι μεσαίας έντασης, είχε σαν αποτέλεσμα δάση τα οποία δεν είχαν καεί για δεκάδες χρόνια να «γεράσουν».
Σε ένα γερασμένο δάσος δεν ανανεώνεται το χώμα, δεν υπάρχει καινούργια ζωή λόγω της έλλειψης ακτίνων του ηλίου επειδή το δάσος έχει γίνει πυκνό και δεν φτάνει αρκετό φως στο χώμα, τα κλαριά των δέντρων έχουν φτάσει αρκετά χαμηλά και σχεδόν ακουμπούν στο έδαφος και ίσως το χειρότερο είναι ότι δημιουργείται ένα στρώμα από πευκοβελόνες, φύλλα, κλαριά κλπ. πάνω από το χώμα, μην αφήνοντας αυτό να αναπνέει και αυξάνοντας κατά πολύ την ποσότητα καύσιμης ύλης σε παρά πολλούς τόνους ανά εκτάριο (Fuel Load = Tons per Hectare). Σε ένα πολύ γερασμένο δάσος αυτό το υπόστρωμα μπορεί να είναι και 30 εκατοστά !!!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ FIRE & RESCUE