Ζητούν τη νομοθετική ρύθμιση για να σταματήσει ο υπόγειος πόλεμος μεταξύ των ομάδων που ανήκουν στην Πυροσβεστική και εκείνων της Πολιτικής Προστασίας.
ΜΑΝΟΣ ΤΣΑΛΔΑΡΗΣ
Μια υπογραφή έλειπε μόνο για να διευθετηθεί το μεγάλο πρόβλημα με τους εθελοντές πυροσβέστες και το οποίο δεν ήταν άλλο από το ανεπαρκές γενικόλογο και απαρχαιωμένο νομικό καθεστώς του 1991. Ο υπουργός Οικονομικών όμως της προηγούμενης κυβέρνησης δεν υπέγραψε, το νομοσχέδιο μπήκε στα συρτάρια του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και παρέμεινε εκεί ως το Μάιο του 2010 που ο υφυπουργός Σπύρος Βούγιας, και αφού του έγιναν μερικές προσθήκες, το παρουσίασε σε συνέντευξη Τύπου. Μετά όμως τον ανασχηματισμό και ακολουθώντας ίσως τη μοίρα αρκετών σχεδίων νόμων, ξεχάστηκε για άλλη μια φορά. Ώσπου το έφερε στην επικαιρότητα μια από τις «μεγάλες» εθελοντικές ομάδες όταν με επιστολή της διαμαρτυρήθηκε για την άρνηση -κατά τους ισχυρισμούς της- της πολιτικής ηγεσίας να τους συναντήσει προκειμένου να υπάρξει διάλογος, να συμφωνηθεί το πλαίσιο και να γίνει επιτέλους το νομοσχέδιο νόμος ώστε να μπει τέλος στο αλαλούμ που επικρατεί σήμερα στο χώρο.
Υπέρ της αναμόρφωσης, εξάλλου, του θεσμού του εθελοντή πυροσβέστη έχει ταχθεί αρκετές φορές και η Ένωση Αξιωματικών της Πυροσβεστικής (ΕΑΠΣ) η οποία έχει προτείνει επίσης ότι η πολιτεία οφείλει να ξεκαθαρίσει το γρηγορότερο το νομοθετικό πλαίσιο δράσης του εθελοντή πυροσβέστη προκειμένου να σταματήσει ο υπόγειος πόλεμος που εδώ και καιρό σοβεί ανάμεσα στις ομάδες που είναι από τη μια ενταγμένες στην Πυροσβεστική και από την άλλη που ανήκουν στην Πολιτική Προστασία.
Όλα δε αυτά συμβαίνουν καθώς στο χώρο του Εθελοντισμού δεν υφίσταται ένα θεσμοθετημένο πλαίσιο με αποτέλεσμα να επικρατεί ένα άνευ προηγουμένου αλαλούμ. Δεν υπάρχει ενιαίο σύστημα εκπαίδευσης, που να καλύπτει το σύνολο του Εθελοντισμού ανά την επικράτεια, αλλά και όλες τις δράσεις των εθελοντών όπως για παράδειγμα τη δασοπυρόσβεση, την έρευνα και διάσωση, την οργάνωση διοικητικής μέριμνας, τις επικοινωνίες κ.λπ. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι πως δεν υπάρχει φορέας και διαδικασίες που να πιστοποιούν ότι οι εθελοντές κατέχουν τις απαιτούμενες γνώσεις και έχουν τα προσόντα και τις ικανότητες για να εμπλακούν ασφαλώς και με επιτυχία στις δύσκολες και επικίνδυνες αποστολές τους.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο ένθετο της εφημερίδας "ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ + 13" ΕΝΣΤΟΛΟΣ
ΜΑΝΟΣ ΤΣΑΛΔΑΡΗΣ
Μια υπογραφή έλειπε μόνο για να διευθετηθεί το μεγάλο πρόβλημα με τους εθελοντές πυροσβέστες και το οποίο δεν ήταν άλλο από το ανεπαρκές γενικόλογο και απαρχαιωμένο νομικό καθεστώς του 1991. Ο υπουργός Οικονομικών όμως της προηγούμενης κυβέρνησης δεν υπέγραψε, το νομοσχέδιο μπήκε στα συρτάρια του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και παρέμεινε εκεί ως το Μάιο του 2010 που ο υφυπουργός Σπύρος Βούγιας, και αφού του έγιναν μερικές προσθήκες, το παρουσίασε σε συνέντευξη Τύπου. Μετά όμως τον ανασχηματισμό και ακολουθώντας ίσως τη μοίρα αρκετών σχεδίων νόμων, ξεχάστηκε για άλλη μια φορά. Ώσπου το έφερε στην επικαιρότητα μια από τις «μεγάλες» εθελοντικές ομάδες όταν με επιστολή της διαμαρτυρήθηκε για την άρνηση -κατά τους ισχυρισμούς της- της πολιτικής ηγεσίας να τους συναντήσει προκειμένου να υπάρξει διάλογος, να συμφωνηθεί το πλαίσιο και να γίνει επιτέλους το νομοσχέδιο νόμος ώστε να μπει τέλος στο αλαλούμ που επικρατεί σήμερα στο χώρο.
Υπέρ της αναμόρφωσης, εξάλλου, του θεσμού του εθελοντή πυροσβέστη έχει ταχθεί αρκετές φορές και η Ένωση Αξιωματικών της Πυροσβεστικής (ΕΑΠΣ) η οποία έχει προτείνει επίσης ότι η πολιτεία οφείλει να ξεκαθαρίσει το γρηγορότερο το νομοθετικό πλαίσιο δράσης του εθελοντή πυροσβέστη προκειμένου να σταματήσει ο υπόγειος πόλεμος που εδώ και καιρό σοβεί ανάμεσα στις ομάδες που είναι από τη μια ενταγμένες στην Πυροσβεστική και από την άλλη που ανήκουν στην Πολιτική Προστασία.
Όλα δε αυτά συμβαίνουν καθώς στο χώρο του Εθελοντισμού δεν υφίσταται ένα θεσμοθετημένο πλαίσιο με αποτέλεσμα να επικρατεί ένα άνευ προηγουμένου αλαλούμ. Δεν υπάρχει ενιαίο σύστημα εκπαίδευσης, που να καλύπτει το σύνολο του Εθελοντισμού ανά την επικράτεια, αλλά και όλες τις δράσεις των εθελοντών όπως για παράδειγμα τη δασοπυρόσβεση, την έρευνα και διάσωση, την οργάνωση διοικητικής μέριμνας, τις επικοινωνίες κ.λπ. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι πως δεν υπάρχει φορέας και διαδικασίες που να πιστοποιούν ότι οι εθελοντές κατέχουν τις απαιτούμενες γνώσεις και έχουν τα προσόντα και τις ικανότητες για να εμπλακούν ασφαλώς και με επιτυχία στις δύσκολες και επικίνδυνες αποστολές τους.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο ένθετο της εφημερίδας "ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ + 13" ΕΝΣΤΟΛΟΣ